Kan een N95-masker een hond beschermen tegen straling: nucleaire overleving?

Honden werden vaak gebruikt als laboratoriumproefpersonen tijdens het tijdperk van het testen van atoombommen tussen 1950-1980, met name in onderzoeken die werden gebruikt om gegevens te verzamelen over de verwachte effecten van accidentele menselijke beroepsmatige blootstelling aan straling. 

ONDERZOEK over de effecten van blootstelling aan ioniserende straling bij honden werden grotendeels geïnitieerd om veiligheidsrichtlijnen te bepalen voor mensen die met straling werken in de late jaren 1940 en blijven relevant voor biologen vandaag. De huishond werd gekozen voor stralingsonderzoek vanwege hun grotere lichaamsgrootte en langere levensduur in vergelijking met knaagdieren, evenals hun wijdverbreide beschikbaarheid.

Frequente effecten van blootstelling aan straling bij honden zijn onder andere hematologische veranderingen, onvruchtbaarheid en kanker van het bot, de lever, de longen en het bloed. Effecten zijn afhankelijk van de radionuclide, de wijze van blootstelling, de leeftijd bij blootstelling, het dosistempo en de totale blootstellingsdosis.

Aangenomen wordt dat de meest waarschijnlijke route van blootstelling aan radionucliden inademing is, waardoor onderzoekers deze wijze van blootstelling in dierstudies hebben toegepast. Radon is een natuurlijk voorkomend radionuclide dat vaak in huizen wordt aangetroffen, en bij mensen wordt beschouwd als de tweede belangrijkste oorzaak van longkanker, na het roken van sigaretten.

Radonniveaus in huizen variëren afhankelijk van de lokale bodem of steen en kunnen zelfs worden uitgestoten door bouwmaterialen. Degenen die werken met natuurlijk voorkomende materialen met een hoog radongehalte, zoals uraniummijnwerkers, lopen een bijzonder hoog risico op schadelijke blootstelling. In het begin werden radonstudies uitgevoerd op mensen in het Argonne National Laboratory, hoewel deze studies een beperkt aantal deelnemers omvatten en niet gericht waren op de fysiologische effecten van radonblootstelling. In plaats daarvan probeerden onderzoekers onderscheid te maken tussen radon dat door de omgeving wordt geabsorbeerd en radon dat in het lichaam wordt geproduceerd als gevolg van radiumverval na blootstelling. 

Verschillende onderzoeken hebben de effecten van blootstelling aan radoninhalatie op honden onderzocht, waarbij ademhalingsproblemen en tumoren van de luchtwegen na blootstelling werden gerapporteerd. Bij honden die dagelijks werden blootgesteld aan radon, radondochters, uraniumertsstof en/of sigarettenrook, werden longtumoren gevonden na 50 maanden blootstelling. Vreemd genoeg ontwikkelden acht van de 19 honden die dagelijks werden blootgesteld aan radon, radondochters en uraniumertsstof tumoren aan de luchtwegen, terwijl slechts twee van de 19 honden die dagelijks werden blootgesteld aan radon, radondochters, uraniumertsstof en sigarettenrook, tumoren van de luchtwegen ontwikkelden. Onderzoekers suggereren dat dit verband kan houden met verhoogde slijmproductie of -klaring als gevolg van het roken van sigaretten, waardoor een kleinere stralingsdosis voor bronchiale en bronchiolaire prolifererende epitheelcellen wordt veroorzaakt.

In 27 onderzoeken werden honden blootgesteld aan: ²³⁹pu, ²³⁸pu, ¹⁴⁴Cé, ⁹⁰Dhr, ⁹⁰Y, ⁹¹Y, ²⁴¹Am, Rn of U door ingeademde aerosolen die radionucliden bevatten. Longtumoren en ademhalingsschade waren veelvoorkomende schadelijke resultaten en waren uniek voor deze methode van blootstelling. Stralingspneumonitis, een ontsteking van de long veroorzaakt door blootstelling aan straling, was de belangrijkste niet-neoplastische ziekte die werd waargenomen.

Na een korte retentie in de longen hebben sommige radionucliden de neiging zich door het lichaam van de hond te verplaatsen, wat verschillende effecten veroorzaakt die verband houden met afzetting en langdurige blootstelling. Translocatie van radionucliden na initiële blootstelling veroorzaakt waarschijnlijk niet alleen onmiddellijke maar ook vertraagde effecten, waarbij chronische blootstelling een constante hoge dosis aan organen en weefsels produceert, lang na de initiële blootstelling.

Bijvoorbeeld, een jaar na blootstelling aan: ²³⁸Pu, retentie in de lever en het skelet van honden blijft persistent en is nog steeds aanwezig meer dan 1000 dagen na blootstelling. Ter vergelijking, ²³⁹Pu verdwijnt uit de longen van blootgestelde personen met een gemiddelde geschatte halfwaardetijd van 1192 dagen, en meer dan 10 jaar na blootstelling werd 65% van de totale uiteindelijke lichaamsbelasting gevonden in de thoracale lymfeklieren. Vertraagde tumorvorming treedt zelfs op zonder constante blootstelling aan radionucliden.

De belangrijkste doodsoorzaak gerapporteerd in twee afzonderlijke onderzoeken bij honden die werden blootgesteld aan eenmalige inhalaties van: ²³⁸Pu-aerosolen waren bottumoren, gevolgd door long- en levertumoren, die allemaal ongeveer 3 jaar na blootstelling verschenen. ¹⁴⁴Ce verplaatste zich op dezelfde manier naar de lever en het skelet van blootgestelde honden, waar het daaropvolgende optreden van lever- en bottumoren werd opgemerkt. Langdurige retentie van geïnhaleerde ⁹⁰Sr was het hoogst in het skelet van blootgestelde honden, wat leidde tot langdurige blootstelling. Als gevolg hiervan leed 47% van de blootgestelde honden aan primaire bottumoren.

Wat onthullen onderzoeken over honden en straling?

Frequente effecten van blootstelling aan straling bij honden zijn onder meer hematologische veranderingen, onvruchtbaarheid en kanker van het bot, de lever, de longen en het bloed. Effecten zijn afhankelijk van de radionuclide, de wijze van blootstelling, de leeftijd bij blootstelling, het dosistempo en de totale blootstellingsdosis.

Kan een N95-masker worden gebruikt om te beschermen tegen straling?

N95-maskers zijn ontworpen om te beschermen tegen zaken als rook, as, allergenen, bacteriën en schimmels. Het goede nieuws is dat ze in staat zijn om de inademing van radioactieve deeltjes in de lucht te verminderen. De bescherming is echter beperkt omdat dit slechts een van de manieren is waarop honden radioactieve stoffen in hun lichaam opnemen. Ze absorberen het ook via de huid, ogen en inname.

Wat is het verschil tussen alfa-, bèta- en gammastraling?

Een luchtfiltermasker biedt enige bescherming tegen alfa- en bètastraling. Het beschermt u NIET tegen gammastraling. EENir filtermasker zijn nuttig om te voorkomen dat u radioactieve neerslag inademt na een nucleaire ontploffing.

Hoe beschermt een gasmasker tegen straling?

De twee soorten straling die het dragen van een luchtfiltermasker zijn alfa- en bètadeeltjes. Beide soorten radioactieve deeltjes worden gemakkelijk tegengehouden door een gasmasker.

Alfastraling is een laag-energetisch deeltje dat snel energie verliest als het van zijn bron reist. Het kan worden gestopt door iets meer dan een centimeter lucht, een zeer kleine hoeveelheid water (.008″) en zelfs een ongebroken huid.

Het grootste probleem van Alpha wordt veroorzaakt wanneer je de materialen die het uitstoten inademt. Je huid kan de Alpha stoppen wanneer deze zich buiten je lichaam bevindt, maar je interne organen kunnen niet hetzelfde doen. Hierdoor kunnen de Alpha-deeltjes je lichaam continu van binnenuit uitstralen als je het eenmaal hebt ingeademd.

Bètastraling is een ander relatief laag-energetisch deeltje. Het wordt tegengehouden door 10′ lucht, 2″ water, een dunne laag metaal of glas en zware kleding.

De gevaren van bètastraling lijken erg op die van alfa. Wanneer je het inademt, wordt elke externe bescherming die je hebt geëlimineerd en straal je rechtstreeks je longen en andere organen uit.

An luchtfiltermasker zal alle verontreinigde vaste stoffen uit de lucht filteren. Het zorgt er ook voor dat u geen alfa- of bètadeeltjes inademt. Een van de over het hoofd geziene voordelen van een volgelaatsmasker is dat het uw oog beschermt tegen hetzelfde materiaal!

Beschermt een luchtfiltermasker tegen gammastraling?

Als je jezelf probeert te beschermen tegen gammastraling, dan zul je iets anders moeten doen dan het dragen van een luchtfiltermasker. Het beschermt je gewoon niet tegen gammastraling.

Gammastraling is een deeltje met zeer hoge energie (vergelijkbaar met röntgenstraling) dat een aanzienlijke afscherming nodig heeft om te worden tegengehouden. Hoe dikker en dichter materiaal je achter kunt krijgen, hoe beter. Er is bijna 14 water, 6.6 voet beton of 1.3 lood nodig om gammastraling te stoppen.

Dit betekent dat de enige manier om te voorkomen dat Gamma u beïnvloedt, is door zo ver mogelijk van de bron weg te gaan. Als dat niet mogelijk is, moet je naar binnen gaan en zoveel mogelijk aarde, beton en staal tussen jou en de Gamma-bron plaatsen!

Hoe erg is de neerslag van nucleaire straling?

Nucleaire neerslag vindt plaats wanneer een nucleaire explosie dicht genoeg bij de grond plaatsvindt om aarde en puin in de atmosfeer te gooien. Dit gebeurt bij veel nucleaire explosies, maar het is het ergst tijdens een ontploffing aan de oppervlakte of ondergrond.

Fallout dicht bij de ontploffing zal over ongeveer 30 minuten terugvallen op aarde. Andere neerslag kan veel langer in de atmosfeer blijven hangen totdat het door de zwaartekracht en dingen als regen naar de aarde wordt teruggebracht. Tegen de tijd dat dit gebeurt, kan de neerslag een zeer lange afstand van de ontploffing hebben afgelegd.

De neerslag zal alles besmetten waarop het landt of waarin het landt. Dit omvat gewassen en waterbronnen, waardoor het moeilijk is om voedsel en water te vinden in gebieden die zich in het gebied van de neerslag bevinden.

Hoe beschadigt straling het lichaam?

Alfa, Beta en Gamma worden allemaal beschouwd als ioniserende straling. Dit is het type straling dat het DNA verzwakt en afbreekt. Deze schade kan de cellen doden of ze voldoende veranderen om ze te laten muteren in kankercellen.

Wanneer cellen aanvankelijk worden beschadigd door straling, veroorzaken ze wat bekend staat als stralingsziekte. Dit is wanneer de cellen niet kunnen repliceren en beginnen af ​​​​te sterven. Dit veroorzaakt zwelling van het lichaam, haaruitval en misselijkheid. De cellen die niet afsterven, kunnen muteren tot het punt waarop ze zich ongecontroleerd beginnen te reproduceren en kanker worden. 

Hoe kan ik blootstelling aan straling beperken?

Mocht blootstelling aan radioactieve stoffen een probleem vormen, dan zijn de beste manieren om blootstelling van externe stralingsbronnen te beperken: 

1. blootstellingstijd beperken; 
2. vergroot de afstand tot het radioactieve materiaal; 
3. straling blokkeren met behulp van geschikte afscherming. 

Interne blootstelling aan radioactief materiaal kan worden verminderd door: 

1. correct gebruik van adembescherming; 
2. voedsel en water controleren op besmetting;
3. het gebruik van geschikte huidbescherming om absorptie en wondcontaminatie te voorkomen. 

Individuen en honden kunnen in contact komen met radioactieve stoffen door blootstelling aan deeltjes, gassen of dampen. Als ze op de juiste manier worden geselecteerd, aangebracht en gebruikt volgens de instructies van de fabrikant, kunnen luchtfiltermaskers de blootstelling aan verontreinigende stoffen in de lucht, inclusief deeltjes, helpen verminderen, maar ze zullen niet alle blootstellingen elimineren. Verder bieden luchtfiltermaskers geen afscherming tegen externe bronnen van bèta- en gammastraling.

SHOP NU: N95 K9 MASK